top of page

Πώς ένα τακτοποιημένο σπίτι σε βοηθάει να μειώσεις το άγχος σου

Είτε υποφέρεις από αγχώδη διαταραχή, είτε απλά νιώθεις λίγο περισσότερο άγχος απ' ό,τι θα έπρεπε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα όλα αυτά τα πράγματα που σε περιβάλλουν να επιβαρύνουν την κατάσταση. Διάβασε παρακάτω πώς θα επαναφέρεις την ηρεμία γύρω σου και, ακολούθως, μέσα σου.


ακαταστασία και άγχος
Η ακαταστασία στο σπίτι αλλά και στη ζωή μας έρχεται να δέσει με την ήδη υπερφορτωμένη καθημερινότητα, με αποτέλεσμα το μυαλό μας να μην προλαβαίνει να αδειάσει.

Μια ιστορία με την οποία πολλοί από εμάς ίσως ταυτιστούμε.


Μια πελάτισσά μου (ας την ονομάσουμε Μαρία) ήταν, εν γένει, πολύ οργανωτικός άνθρωπος. Μπορούσε να ελέγχει τέλεια τη δουλειά της, τα οικονομικά της, τη ζωή της. Όλα τα είχε στην εντέλεια, πάντα. Εκτός από το σπίτι της. Το βράδυ που γύριζε από τη δουλειά, έμπαινε στο σπίτι, άφηνε την τσάντα της και τα κλειδιά της πάνω στον πάγκο της κουζίνας, πήγαινε στο υπνοδωμάτιο, έβγαζε ρούχα και παπούτσια και έμπαινε στο ντουζ για να βγάλει από πάνω της την ένταση της ημέρας. Κατόπιν, ετοίμαζε το πιάτο της με το φαγητό της, πήγαινε στο σαλόνι και, είτε άνοιγε τον υπολογιστή της, είτε μπροστά στην τηλεόραση, έτρωγε το κύριο γεύμα της ημέρας. Έπλενε τα πιάτα και καθόταν να τελειώσει κάποια δουλειά που εκκρεμούσε ή, αν ήταν τυχερή, θα καθόταν να δει κάποια ταινία μέχρι να έρθει η ώρα να πάει για ύπνο.


Αυτή ήταν μια τυπική μέρα της Μαρίας. Για περίπου τρία χρόνια, όσο το άγχος της ήταν στο απώγειό του, το σπίτι της μεταμορφώθηκε από καθαρό και τακτοποιημένο σε ένα λαβύρινθο αντικειμένων που ούτε η ίδια ήξερε ότι έχει στην κατοχή της. Όλο έγινε σιγά σιγά: πρώτα τα χαλιά άρχισαν να μαζεύουν ψίχουλα και ψιλολοϊδια και φάκελοι αλληλογραφίας άρχισαν να συσσωρεύονται στον πάγκο της κουζίνας. Το ψυγείο γέμισε με φαγητά, πολλά από τα οποία είχαν λήξει πριν από μέρες (ή ακόμα κι εβδομάδες). Μετά από ψώνια, οι τσάντες παρέμεναν στο πάτωμα μέχρι η Μαρία να βρει το κουράγιο να τακτοποιήσει τα πράγματα στη θέση τους. Στίβες με ρούχα ασιδέρωτα στον καναπέ και άπλυτα στις κρεμάστρες στο υπνοδωμάτιο και στο μπάνιο.


Δεν είναι ότι δεν την ένοιαζε. Κάθε άλλο. Όμως ένιωθε να θάβεται κάτω από τις καθημερινές υποχρεώσεις. Έψαχνε να βρει την ισορροπία ανάμεσα σε μια πολύ απαιτητική εργασία, κοινωνική ζωή και τα υπόλοιπα βασικά καθημερινά πράγματα - αλλά δεν την έβρισκε. Έβλεπε ότι η ακαταστασία στο σπίτι της γινόταν ολοένα και περισσότερη αλλά δεν μπορούσε -σωματικά- να καταφέρει να κάνει κάτι για αυτό.


Μια στο τόσο, όταν το πράγμα έφτανε στο απροχώρητο, έκανε "ντου" όπως το έλεγε. Μάζευε όσα ρούχα μπορούσε και έδινε σε μπαζάρ φιλοζωικών ή στην εκκλησία. Τακτοποιούσε τα πράγματά της. Καθάριζε το σπίτι της. Έκανε μια συμφωνία με τον εαυτό της: αν κατάφερνε να δώσει ένα ποσοστό από τα πράγματα που δεν της ήταν πια χρήσιμα, θα είχε το δικαίωμα να αγοράσει κάτι καινούριο. Σκέφτηκε πως το να δει την τακτοποίηση του σπιτιού της σαν κάτι που της έδινε χαρά και όχι σαν υποχρέωση θα τη βοηθούσε. Πράγματι, τη βοήθησε και ήταν σχεδόν θεραπευτικό. Αλλά δεν ήταν αρκετό.


Η ακαταστασία πάντα έβρισκε τρόπο να ξανατρυπώσει στο σπίτι της, με αποτέλεσμα η Μαρία να νιώθει παγιδευμένη σε ένα φαύλο κύκλο όπου τη μια στιγμή πνιγόταν και την άλλη μάζευε μανιωδώς τα πράγματά της με σκοπό να τα δωρίσει κάπου. Το άγχος της είχε πια κορυφωθεί, ένιωθε πιεσμένη και στεναχωρημένη, μέχρι που κάποια μέρα απήυδησε.


Δεν ήθελε πια να ντρέπεται για το σπίτι της και για την κατάσταση που επικρατούσε εκεί. Ήθελε να μπορεί να γυρίζει το βράδυ από τη δουλειά και να μπορεί να χαλαρώσει, αντί να νιώθει ακόμα περισσότερη πίεση. Ήθελε να μπορεί να φωνάξει τους φίλους της στο σπίτι χωρίς να ζητά συγνώμη για την ακαταστασία που επικρατούσε. Έτσι, αποφάσισε ότι έπρεπε να εντοπίσει το γιατί χρειαζόταν να διοχετεύει τα χρήματα και την ενέργειά της στο να αγοράζει πράγματα. Ξεκίνησε να κρατάει σημειώσεις για τις στιγμές που ένιωθε την ανάγκη να κάνει αγορές αλλά και τις στιγμές που δεν άντεχε να συγυρίσει το σπίτι. Πώς ένιωθε; Τι σκεφτόταν; Ταυτόχρονα, μίλησε και σε δύο αγαπημένες φίλες της και τους ζήτησε να της λένε με κάθε ειλικρίνια αν έβλεπαν ότι η ακαταστασία είχε αρχίσει πάλι να ξεφεύγει . Επίσης, αν ήθελε να κάνει μια αγορά έδινε στον εαυτό της χρόνο: χρειαζόταν όντως να κάνει αυτή την αγορά; Μήπως μπορούσε να ζήσει και χωρίς αυτό;


Ουδείς τέλειος. Έτσι και η Μαρία ενίοτε "ξανακυλάει" στις παλιές κακές συνήθειες. Αλλά όταν πιάνει τον εαυτό της να ξεφεύγει, δεν μένει εκεί. Αποδέχεται την ανθρώπινη φύση της και κατανοεί πως μπορεί και σίγουρα θα κάνει λάθη, αλλά ξέρει πως όσο προσπαθεί να βελτιωθεί όλα τα άλλα είναι άνευ σημασίας. Ξέρω πως οι τσάντες με ψώνια δεν την περιμένουν πια αραδιασμένες στο πάτωμα για να τις μαζέψει, αλλά ακόμα κι αν αυτό συμβεί, η Μαρία θα αντιμετωπίσει το μικρό χάος και θα πάει παρακάτω.


Πώς συνδέονται το άγχος με την ακαταστασία;


Η ιστορία της Μαρίας είναι μόνο ένα παράδειγμα του πώς το άγχος πάει συχνά χέρι-χέρι με την ακαταστασία. Εννοείται πως η ακαταστασία δεν αποτελεί αιτία για να αποκτήσει κάποιος διαταραχή άγχους, ούτε η οργανωτικότητα μπορεί να θεραπεύσει από μόνη της μια τέτοια διαταραχή. Αλλά η έρευνα που έχει γίνει μέχρι σήμερα δείχνει ότι η ακαταστασία έχει αντίκτυπο στην διάθεσή μας.


Μια έρευνα που έγινε το 2009 έδειξε πως ένα ακατάστατο σπίτι μπορεί να κάνει τον ένοικό του να νιώθει ιδιαίτερα δυσάρεστα μέσα σε αυτό, και ακόμα χειρότερα αν επισκέπτες σχολίαζαν την ακαταστασία. Μια άλλη έρευνα, του 2011 αυτή τη φορά, απέδειξε πως η ακαταστασία σημαίνει την ύπαρξη πολλαπλών ερεθισμάτων στο χώρο, δυσκολεύοντας το μυαλό να συγκεντρωθεί ή να ηρεμήσει.


Ο Δρ. Dennis Greenberger, διευθυντής του Κέντρου για το Άγχος και την Κατάθλιψη στο Newport Beach, California, μας προλαβαίνει από το να βγάλουμε γρήγορα συμπερασμάτα εξηγώντας πως η ακαταστασία αυτή καθαυτή δεν είναι τόσο επιβαρυντική. Το θέμα είναι πώς αντιδράει κανείς σε αυτήν.


Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η ακαταστασία όσο το πώς τη βλέπουμε εμείς.

"Όταν κάποιος μπαίνει σε ένα ακατάστατο, γεμάτο αντικείμενα, γραφείο και σκέφτεται: 'Ξέρω πάνω-κάτω πού είναι το κάθε τι και έχω διάθεση να δουλέψω και να είμαι παραγωγικός' τότε αυτός δεν έχει τόσο μεγάλο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Greenberger. Κάποιος άλλος, όμως, που μπαίνει στον ίδιο χώρο και δυσκολεύεται να βρει αυτά που χρειάζεται ή αγχώνεται για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι για την ακαταστασία, μάλλον χρειάζεται βοήθεια.


Η Δρ. Gail Steketee, καθηγήτρια στη σχολή Κοινωνιολογίας της Βοστώνης, μας λέει ότι συχνά η ακαταστασία μας καταβάλλει, και τότε είναι που αγχωνόμαστε. "Οι άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται: 'Πώς θα τα καθαρίσω όλα αυτά; Από πού να ξεκινήσω; Πώς θα αποφασίσω τι χρειάζομαι και τι όχι; Τι θα κάνω με αυτά που δεν χρειάζομαι;' Με αυτές τις σκέψεις το άγχος διογκώνεται."


Δαμάζοντας την ακαταστασία - και το άγχος που προκαλεί.


Ωραία, έχεις πειστεί ότι η ακαταστασία κάνει κακό στην ψυχική υγεία σου. Και τώρα;


Η αρχή είναι το δυσκολότερο σημείο. Τα αποτελέσματα μιας έρευνας έδειξαν ότι το 91% των συμμετεχόντων είναι "τόσο πιεσμένοι, αγχωμένοι και φορτωμένοι όταν τα σπίτια τους είναι ακατάστατα που δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν να τακτοποιούν."


Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το να μην ξέρεις πώς να οργανωθείς. Τα συναισθήματα παίζουν κι αυτά το ρόλο τους. Συχνά αγχωνόμαστε όταν έρχεται η ώρα να αποχωριστούμε ένα αντικείμενο. Μπορεί να σκεφτόμαστε ότι μπορεί να το χρειαστούμε και να το έχουμε πετάξει. Ίσως σκεφτόμαστε ότι θα αποχωριστούμε κάτι που μπορεί να έχει αξία και δεν το ξέρουμε ή ακόμα να φοβόμαστε ότι είμαστε σπάταλοι.


Αυτοί οι φόβοι υπάρχουν, λίγο πολύ, σε όλους. Όμως μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε.


Σκέψου το πώς η ακαταστασία σου κάνει κακό.


Μπορεί να το ξέρεις ήδη, η ακαταστασία είναι κακό πράγμα, αλλά πάρε το χρόνο σου να αναλογιστείς πώς -συγκεκριμένα- σε εμποδίζει στην καθημερινότητά σου. Τι σε ενδιαφέρει περισσότερο; Το να μπορείς να δεχτείς κόσμο στο σπίτι σου; Το να μπορούν τα εγγόνια σου να παίζουν στο σαλόνι; Το να έχεις ένα υπνοδωμάτιο όπου θα μπορείς να χαλαρώσεις και να διαβάσεις ένα βιβλίο; Ό,τι κι αν είναι, χρησιμοποίησέ το σαν κίνητρο για να οργανωθείς και να ξεκινήσεις να τακτοποιείς τις ζώνες του σπιτιού που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στη ζωή σου.


Ενημερώσου


Δεν είναι ντροπή να ζητάς βοήθεια. Μάλιστα, συνιστάται. Δοκίμασε να διαβάσεις ένα βιβλίο ή κάποια άρθρα για το πώς να οργανώσεις το χώρο σου, να δεις βίντεο ή να ρωτήσεις κάποιον που πιστεύεις ότι ήδη τα καταφέρνει καλά.


Ξεκίνα με τα λίγα.


Πάρε μια βαθιά ανάσα. Να θυμάσαι ότι είναι φυσιολογικό να νιώθεις πως αυτό που έχεις να κάνεις μοιάζει με βουνό. Μην προσπαθήσεις να τα τακτοποιήσεις και να τα καθαρίσεις όλα σε μια φορά, αλλά πήγαινέ το βήμα-βήμα. Ξεκίνα με κάτι μικρό: το ψυγείο σου ή την παπουτσοθήκη σου.


Αν νιώσεις ότι σε καταβάλλει το άγχος ενώ τακτοποιείς και καθαρίζεις, δοκίμασε να κάνεις ένα διάλειμμα. Βάλε ένα στόχο να εργάζεσαι πάνω σε αυτό για μισή ώρα την εβδομάδα ή ό,τι βολεύει εσένα και το πρόγραμμά σου. Σιγά σιγά θα καταφέρεις να αυξήσεις τη διάρκεια και το αποτέλεσμα θα σε ανταμείψει.



 

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ: η όποια αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρος αυτού χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση της συγγραφέως.

Komentarze


Στείλε μου ένα μήνυμα, μοιράσου μαζί μου τις σκέψεις σου

Ευχαριστώ! Σύντομα θα λάβεις μήνυμά μου!

© 2022 created by V. Giakoumatou - Πολιτική απορρήτου

bottom of page