Δεν υπάρχει ανθρώπινη σχέση που να μην έχει δύσκολες στιγμές, που να μην έχει τα πάνω και τα κάτω της. Όμως, υπάρχουν κάποια πράγματα που πολλοί άνθρωποι κάνουν, τα οποία σαμποτάρουν την ισορροπία της σχέσης και πολλές φορές την καταδικάζουν. Παρακάτω θα δούμε επτά από τα λάθη που συμβαίνουν συχνότερα και πώς αυτά επηρεάζουν τις σχέσεις. Αν διακρίνεις τον εαυτό σου σε κάποιο από αυτά, μην απογοητευτείς! Το πρώτο βήμα είναι πάντα η αναγνώριση! Σε κάθε λάθος που θα περιγράψω, θα δώσω κι έναν εύκολο τρόπο για να βελτιωθείς ώστε να μην το ξανακάνεις.

Εστιάζουμε σε αυτά που δεν μας αρέσουν. Ο γενικός κανόνας λέει ότι εκεί που εστιάζουμε, εκεί καταναλώνουμε και την περισσότερη ενέργειά μας. Το πού θα αφιερώσουμε την προσοχή μας είναι καθαρά δική μας επιλογή. Το να εντοπίζουμε στοιχεία του χαρακτήρα ενός ανθρώπου τα οποία δεν μας αρέσουν στην αρχή μιας σχέσεις μπορεί να είναι σωτήριο και να μας βοηθήσει να καταλάβουμε αν θέλουμε πραγματικά να είμαστε με αυτόν τον άνθρωπο ή όχι. Όμως, όταν η σχέση μας έχει προχωρήσει και εμείς εστιάζουμε σε πράγματα τα οποία είναι ανούσια (όπως πχ το ότι ξεχνάει επετείους, βαριέται να μαζέψει τα ρούχα του, ή κάνει σαν παιδί όταν βρίσκεται με φίλους του, κλπ) τα οποία πάντα μπορούν να διορθωθούν ή να πάψουν να μας ενοχλούν, μπαίνουμε σε μια διαδικασία η οποία θα αποδώσει μόνο σε γκρίνια και τσακωμούς. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τους λόγους για τους οποίους είμαστε μαζί με αυτόν τον άνθρωπο και ας αποδεχτούμε το γεγονός ότι κανείς δεν είναι τέλειος.
Περιμένουμε ότι ο σύντροφός μας σκέφτεται και συμπεριφέρεται όπως εμείς. Μα ο σύντροφός μας δεν είναι εμείς. Όσο μεγαλώνουμε λαμβάνουμε διάφορα ερεθίσματα και διαμορφώνουμε μια συγκεκριμένη άποψη για το πώς πρέπει να είναι οι σχέσεις. Πολύ συχνά η άποψη αυτή είναι λανθασμένη, αφού βασίζεται σε μη ρεαλιστικά δεδομένα (βιβλία, ταινίες, υποκειμενικές απόψεις για σχέσεις άλλων, λανθασμένες απόψεις που μας μεταφέρουν τρίτοι, κλπ). Ο άνθρωπος με τον οποίο επιλέγουμε να συνδεθούμε συναισθηματικά σαφώς και σίγουρα θα έχει τη δική του κοσμοθεωρία. Δεν μπορούμε να περιμένουμε οι σκέψεις και οι συμπεριφορές του να είναι ίδιες με τις δικές μας. Οι λύσεις είναι τρεις: μπορούμε να γιορτάσουμε τις διαφορές μας, να μην τους δώσουμε σημασία, ή να τις ενσωματώσουμε και να βγάλουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το ρήμα "αγαπώ" δεν δηλώνει μια κατάσταση, όπως το "κάθομαι". Είναι πιο ενεργητικό, όπως το "προσπαθώ". Το να αγαπάς κάποιον σημαίνει πως θα αποδεχτείς το ότι αυτός που αγαπάς είναι όπως είναι τη δεδομένη στιγμή στο χρόνο. Και βέβαια, αυτό χρειάζεται προσπάθεια, όμως είναι και αυτό που θα μας γεμίσει ολοκληρωτικά. Το ότι κάποιος άλλος άνθρωπος δεν σκέφτεται και δεν λειτουργεί όπως εμάς, το ότι θέλει να ικανοποιήσει δικές του ανάγκες τις οποίες εμείς δεν μπορούμε να νιώσουμε, να καταλάβουμε ή να μοιραστούμε δε σημαίνει ότι δεν μας αγαπάει. Δεν χρειάζεται να τα παίρνουμε όλα προσωπικά!
Ψάχνουμε το κρυμμένο νόημα στα πάντα. Παρακαλώ, επαναλάβετε μετά από εμένα: οι υποθέσεις δεν βοηθούν πουθενά. Οι υποθέσεις είναι προβολές της δικής μας πραγματικότητας. Κλωθογυρίζουμε στο κεφάλι μας συζητήσεις, αναλύουμε μηνύματα, ψάχνουμε τι θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα στο τελευταίο μας ραντεβού, θυμώνουμε που δεν απάντησε αμέσως στο τηλέφωνο (μα τι πιο σημαντικό έχει να κάνει;;) αλλα όλα αυτά πρέπει να σταματήσουν οπότε ας κάνουμε ένα βηματάκι προς τα πίσω και ας κάνουμε τη χάρη πρώτα από όλα σε μας να σταματήσουμε αυτήν την κατάσταση που δεν οδηγεί κάπου. Λίγο-πολύ το έχουμε νιώσει όλοι: η εμμονή μας με το να αποκρυπτογραφήσουμε τα πάντα υπεραναλύοντάς τα μας προκαλεί τόσο άγχος που δεν μπορούμε να αφεθούμε και να ευχαριστηθούμε πραγματικά ένα ραντεβού!
Παίζουμε παιχνίδια. Οκ, το καταλαβαίνω. Χρειαζόμαστε μια κάποια επιβεβαίωση ότι το άλλο άτομο όντως ενδιαφέρεται για εμάς. Παρ'όλα αυτά, είμαι κάθετη στο να πιστεύω ότι το να μην απαντάμε στα μηνύματα ή να μην ανταποκρινόμαστε στις κλήσεις κάθε άλλο παρά "άνεση" υποδηλώνει. Άλλωστε με ποιο δικαίωμα μετα μπορούμε να θυμώσουμε αν κάνουν και δύο μέρες να απαντήσουν στα μηνύματά μας. Ούτε χρειαζόμαστε κόλπα και τερτίπια για να "περάσουμε ένα μήνυμα" ή για να ζητήσουμε κάτι που έχουμε ανάγκη. Ας δίνουμε το σωστό παράδειγμα. Μια σχέση χρειάζεται να βασιστεί στην αμοιβαία ειλικρίνεια, στην αυθεντικότητα, στον αμοιβαίο σεβασμό, ακόμα κι αν βρίσκεται στην αρχή.
Δεν εκφράζουμε αυτά που θέλουμε. Αντί για αυτό, απαιτούμε από τον άλλον να ξέρει ανά πάσα ώρα και στιγμή αλλά και ακριβώς τι θέλουμε. Αν δεν δείξει κάτι τέτοιο, εμείς θυμώνουμε, θεωρούμε ότι δεν μας αγαπάνε, κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Μέχρι που δεν θα μπορούμε άλλο να αντέξουμε την απογοήτευση και το ξέσπασμα θα είναι δυσανάλογο της αφορμής, γιατί θα μοιάζει με χιονοστιβάδα: από ένα κούνημα στην κορυφή του βουνού καταλήγουν σχεδόν τα πάντα στην πλαγιά κάτω από το χιόνι. Με άλλα λόγια: θυμώνουμε που δεν θέλει να βγει μαζί μας γιατί θέλει να ξεκουραστεί βλέποντας τηλεόραση, αλλά φτάνουμε σε σημείο να καβγαδίζουμε για το περασμένο καλοκαίρι που "ήθελα να πάμε διακοπές οι δυό μας αλλά δεν το πρότεινες..." Δεν μπορούμε, λοιπόν, να απαιτούμε από κανέναν να είναι μέσα στο μυαλό μας. Πόσο μάλλον να έχουμε παράπονα για κάτι που θέλαμε αλλά δεν το ζητήσαμε. Ταυτόχρονα, βέβαια, πρέπει να αφήνουμε και μάλιστα, να παροτρύνουμε το σύντροφό μας να εκφράζει ανοιχτά αυτά που θέλει.
Προσπαθούμε να έχουμε τον έλεγχο και να "μανατζάρουμε" τα πάντα. Με ποιους θα μιλήσει, τι θα πει, τι θα φάει, τι θα πιει, πού θα στείλει βιογραφικό, τι θα φορέσει στη δουλειά. Χωρίς να μας έχει ζητήσει συμβουλή ή γνώμη. Αν αυτό είναι κάτι που κάνουμε, θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε γιατί το κάνουμε. Ποια βαθύτερη ανάγκη μας εξυπηρετεί το να θέλουμε να ελέγχουμε τα πάντα, ακόμη και το σύντροφό μας; Είναι, μήπως, η ανασφάλεια που νιώθουμε να αφήσουμε τα πράγματα, που ούτως ή άλλως δεν είναι στο δικό μας έλεγχο, ελεύθερα; Έπειτα, πώς θα αφήσουμε τον σύντροφό μας να έχει την δική του προσωπικότητα αν θέλουμε να επιβληθούμε με τα δικά μας μέτρα και σταθμά;
Κρατάμε το "σκορ". Δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Έγινε λάθος; - Θα πληρωθεί. Ακόμα κι αν ο άλλος προσπαθεί να γίνει καλύτερος εμείς απαιτούμε να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος. Το ζητούμενο είναι τα λάθη αυτά να μην επαναλαμβάνονται και να μην έρχονται στην επιφάνεια κάθε φορά που δεν πάνε καλά τα πράγματα. Ακόμα κι αν θεωρούμε ότι ο άλλος έχει κάνει πιο πολλά λάθη από εμάς, ίσως να σκεφτούμε ότι δεν ξέρουμε την άλλη πλευρά του νομίσματος αφού δεν μπορούμε να κρίνουμε τον εαυτό μας αντικειμενικά. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να συγχωρούμε πραγματικά και να προχωράμε παρακάτω.

Το γνωστό ανέκδοτο: " Ένας άντρας παντρεύεται μια γυναίκα πιστεύοντας ότι εκείνη δεν θα αλλάξει ποτέ. Μια γυναίκα παντρεύεται έναν άντρα πιστεύοντας ότι εκείνος θα αλλάξει εντελώς. " δεν έχει βγει χωρίς λόγο. Είναι τόσα πράγματα που επηρεάζουν τους ανθρώπους στη ζωή και τόσες οι αλλαγές που γίνονται που οφείλουν και οι δύο πλευρές σε ένα ζευγάρι να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις όποιες αλλαγές σε όποιο βαθμό. Οι αλλαγές αυτές ίσως ελαχιστοποιηθούν αν το ζευγάρι θέσει γερές και ειλικρινείς βάσεις εξ' αρχής, ώστε να αποφευχθούν μελλοντικές δυσάρεστες εκπλήξεις.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ: η όποια αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρος αυτού χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση της συγγραφέως.
Comments